تاثیر میدان شعوری فرادرمانی بر ساختار و عملکرد هیپوکمپ و سلولهای بتای پانکراس در موشهای دیابتی STZ
Main Article Content
کلیدواژه ها
میدانهای شعوری طاهری, فرادرمانی, عملکرد شناختی, دیابت ملیتوس, شبکه شعور کیهانی
چکیده
بیماری دیابت یک مشکل رو به رشد است که به ساختار و عملکرد مغز آسیب می رساند. به ویژه هیپوکمپ که برای یادگیری و حافظه بسیار مهم است، تحت تاثیر اختلال در هموستازی گلوکز قرار می گیرد. میدانهای شعوری طاهری (TCFs) را که ماهیتی غیرفیزیکی دارند محمدعلی طاهری معرفی کرده است. میتوان تاثیر این میدانها را بر موضوعات گوناگون، مانند موجودات زنده و غیرزنده بررسی کرد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر نوعی از TCFs به نام میدان شعوری فرادرمانی بر ساختار و عملکرد هیپوکمپ در موشهای دیابتی است. موشهای نر ویستار (n=48، وزن: 150±10 گرم، سن: 8 هفته) به چهار گروه (n=12) شامل کنترل (C)، تحت تاثیر میدان شعوری فرادرمانی (T)، کنترل دیابتی (D)، میدان شعوری فرادارمانی + دیابتی (DT) تقسیم شدند. میدان شعوری فرادرمانی به مدت هشت هفته بر گروههای دیابتی (DT) و T اعمال شد. تزریق داخل صفاقی محلول STZ (50 mg/kg) برای القای دیابت استفاده شد. عملکردهای شناختی با استفاده از ماز آبی موریس ارزیابی شد. در پایان آزمایش، موشها قربانی شدند و مغزهای آنها برای رنگآمیزی Nissl پردازش شدند تا تعداد نورونهای زنده در هیپوکمپ کمیسازی شود. رنگآمیزی H&E، از نظر بینظمی و از دست دادن سلولها در نواحی مغزی گروه دیابتی تغییرات قابل توجهی نشان داد. بر اساس رنگآمیزی Nissle، درمان با فرادرمانی در گروههای دیابتی، بهطور معناداری مرگ سلولها را در نواحی CA3 و DG هیپوکمپ کاهش داد. علاوه بر این، نرخ تخریب سلولهای بتا و آپوپتوز سلولی، بهطور مقایسهای، در گروه DT کاهش یافت اما معنادار نبود. دادههای ماز آبی موریس نشان داد عملکرد شناختی گروههای دیابتی نسبت به گروه غیردیابتی ضعیفتر بود. گروه T در تمام روزها زمان بیشتری در ناحیه هدف گذراند، در حالی که گروه DT در روز دوم بهتر از گروه D عمل کرد. اگرچه مسافت طی شده در گروههای فرادرمانی بهطور معناداری بیشتر بود اما زمان صرف شده در منطقه ی هدف برای گروههای T و DT نشاندهنده ی احتمال بهبود در حفظ حافظه بود. در نتیجه، این آزمایش شواهدی از تاثیرات فرادرمانی بر ساختار و عملکرد هیپوکمپ در مدل حیوانی ارائه میدهد.