سیاهچاله کیهانی

همزمان با پیشرفت علمِ کیهان شناسی، نظریه های مختلفی در مورد منشاء جهان و یا سرنوشت نهایی آن مطرح شده است. این نظریه ها عبارتند از: حالت پایدار (Steady-State Theory)، جهان نوسانی (Oscillating Universe Theory or Cyclic model) ، نظریۀ چندجهانی  (Multiverse Theory) ، نظریۀ ریسمان (String Theory/M-Theory) ، گرانش کوانتومی یا کیهان شناسی کوانتومی حلقه ای (Quantum Gravity / Loop Quantum Cosmology)، نظریۀ بیگ بنگ  (The Big Bang Theory)، تورم کیهان (Inflationary Universe Theory) و پروپوزال جهان بدون مرز (No-Boundary Proposal) که درمیان این نظریات بیگ بنگ مورد قبول اکثر دانشمندان قرار گرفته و نظریۀ تورم نیز تکمیل کنندۀ آن بوده است؛ از طرف دیگر نظریه هایی همچون جهان باز (Big rip)، جهان تخت (Flat universe) و جهان بسته (Big crunch) نیز به سرنوشت نهایی کیهان پرداخته اند. اما کیهان شناسی شعوری با ارائه فرضیه ای جدید، پیدایش جهان را از سیاهچاله ای به نام سیاهچالۀ کیهانی که همان نطفۀ آغازین جهان است معرفی می کند. این فرضیه نه تنها به نحوۀ تشکیل این نوع خاصِ سیاهچاله که منوط بر بازگشت کیهان طبق مدل کیهان کروی است می پردازد؛ بلکه تفاوت های اساسی آن را با سیاهچاله های شناخته شده که آنها را سیاهچاله های درون کیهانی می نامد، بیان می کند. بازگشت کیهان در مدل کیهان کروی با فرضیۀ جهان بسته یا همان Big Crunch کاملا متفاوت است و با مکانیسمی به نام واگرد فضا توصیف می شود. لبۀ نهایی کیهان نیز به عنوان حداکثر شعاعی که توری های فضا طی افزایش حجم جهان قادر به واگرد هستند، معرفی می شود. مطابق این مدل، اجرام کیهانی با پایان واگرد فضا، با اضمحلال کاملا مواجه شده و تبدیل به امواجی به نام امواج مطلق می شوند که این امواج به خاطر چرخش ذاتی کیهان و بازگشت از لبۀ نهایی، با برخورد به یکدیگر و ایجاد مراکز گرانشی در نواحی مرکزی کیهان کروی، انواع جدیدی از ماده به نام مادۀ روشنِ تاریک و مادۀ تاریکِ تاریک و مادۀ حرارتی را تشکیل می دهند که هرکدام از این ماده های نام برده شده نوع جدیدی از ماده هستند که توسط کیهان شناسی شعوری معرفی می شوند. در این مدل بیان می شود که کیهان با یک کوئنچ نهایی در یک نقطۀ بینهایت کوچک منقبض شده و همۀ انواع ماده و نیروهای بنیادین به وحدت رسیده و تشکیل مادۀ در وحدت یا همان مادۀ مطلق جدید به نام  (TAM) یا Taheri Absolute Matter را می دهند. همچنین کیهان شناسی شعوری زمان را به انواع مختلف زمان طولی و زمان عرضی تقسیم بندی می کند و برخلاف نظریۀ نسبیت که زمان در آن به عنوان یک بُعد در نظر گرفته می شود، در این دیدگاه به عنوان یکی از انواعِ زمانِ عرضی دسته بندی شده و به شکل نیروی آنتروپیایی معرفی می شود. به عبارتی این نوع نیرو (زمان) بر علیه نیروی گرانش عمل کرده و با اضمحلال انواع اجرام از بنیادین گرفته تا بزرگ مقیاس، عامل رهاییِ استرس یا تنش، از توری های فضا می شود.